In een rustige straat in Uden woont Jacky met haar partner Dirk en hun twee kinderen van 9 en 11. Het is een levendig huishouden, vol sport, school en werk. Slechts een paar straten verderop woont haar moeder Vera, inmiddels 86 jaar. Tot september 2023 leidde Vera een actief leven, zelfstandig en mobiel. Maar één ongelukkige ochtend veranderde alles…
Vera struikelde over een kabeltje van haar elektrische bed en viel. Ze lag urenlang alleen, zonder alarmknop. De diagnose: een gebroken heup. De operatie volgde snel, maar de gevolgen waren blijvend. Vanaf dat moment werd Jacky mantelzorger. “Ik ben enig kind,” vertelt Jacky. “Er is niemand anders om op terug te vallen. Dus het kwam op mij aan.”
Jacky ondersteunt haar moeder op allerlei manieren. Vera kookt nog zelf, doet kleine boodschappen en wandelt met haar rollator. Maar als ze moe is, springt Jacky bij. Ze rijdt haar naar afspraken, luistert mee bij de dokter en regelt praktische zaken zoals thuiszorg en hulpmiddelen. “Ik probeer alles te plannen op mijn vrije dagen. Dat geeft overzicht. Maar er is elke week wel iets.”
De zorg is niet alleen praktisch. Het heeft hun band verdiept. “We waren altijd al close, maar nu leren we elkaar op nieuwe manieren kennen. Mijn moeder spreekt haar waardering uit. Dat deed ze vroeger minder.”
Jacky: “Ik weet nu beter waar en bij wie ik terecht kan. Dat geeft rust. En zolang mijn moeder zich goed voelt, gaan we zo door.”
Jacky vertelt openhartig over de emotionele impact. “Ik ben niet meer onbezorgd. Als de alarmknop gaat, slaat mijn hart over. Soms is het loos alarm, maar je bent altijd alert.”
Ze heeft geleerd om grenzen te stellen en hulp te vragen. Haar partner Dirk, de kinderen, oude buren en zelfs haar schoonouders vormen een vangnet. “Mijn zoon van 11 fietst soms naar oma om flessen in te leveren of de tuin te vegen. Dat helpt.” t staan, helpt zij Meryem graag met raad en advies.
Jacky deelt waardevolle inzichten:
“Mijn tip? Vraag hulp. Je hoeft het niet allemaal zelf te doen. En kijk verder dan je eigen directe kring.”
Vera woont nog zelfstandig en dat willen ze zo houden. Jacky denkt na over volgende stappen: maaltijddiensten zoals Tafeltje Dekje of Apetito. “Ze kookt nog, maar het wordt zwaarder. Dan is het fijn als er iets klaarstaat.”
Ze sluit af met een nuchtere maar warme blik op de toekomst: “Ik weet nu beter waar en bij wie ik terecht kan. Dat geeft rust. En zolang mijn moeder zich goed voelt, gaan we zo door.”
Soms lukt het (even) niet meer om alles zelf te doen. Denk aan boodschappen doen, het huishouden of je dag indelen. De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) zorgt dat je daar hulp bij krijgt. Zo kun jij langer, zelfstandig thuis wonen en blijf je onderdeel van de maatschappij. Wil jij meer weten over ondersteuning vanuit de Wmo? Lees dan hier verder.
